Sinterklaas in de stad
Gisteren (zondag 3 december) nam ik tien verkleumde, maar super leuke mensen mee op een Storytrail door de Amsterdamse binnenstad. Altijd al leuk, en één keer per jaar extra bijzonder, want dat is de Sinterklaastocht. Elk jaar ontdek ik méér over de aanwezigheid van de Sint in de stad. Dit jaar schuilden we even voor de regen en kou in de C&A passage bij het Beursplein, wat blijkt? Oorspronkelijk was dit een straatje, het begin van de Nicolaasstraat. Bij het Beursplein en de Plaets (= de Dam) was de Nicolaasmarkt op 4 december. Daar werd het vaak laat en rumoerig, toen werd het verboden door het Calvinistische stadsbestuur, nu wordt de kermis verboden. l’Histoire se repête. We lopen langs drie van de vier Nicolaaskerken (Nu de Oude Kerk, Ons lieve heer op Solder, de Schuilkerk in het Begijnhof), verder moeten we het vooral van de verhalen hebben, want de etalages zijn alweer helemaal in kerstsferen, nergens hoefgetrappel op het dak, of de slip van een rode mijter. Dus vertel ik die en ze verschijnen in de ogen van mijn luisteraars.
De basiliek
Aan het eind van de tocht vertel ik altijd dat er nog altijd een grote, katholieke Nicolaasbasiliek in Amsterdam te vinden is, zoals het hoort aan zee, bij de haven. Helaas heeft iemand (het toenmalig stadsbestuur) het verpest door er en station op een kunstmatig eiland voor te leggen. In de kerk vind je muurschilderingen van de wonderen die st Nicolaas heeft verricht. De wonderlijke rol die Nicolaas speelde bij de stichting van Amsterdam is jammergenoeg niet zichtbaar gemaakt. Maar dat hoeft ook niet, want één ding vind ik zo geweldig ‘des Sints’ aan die kerk: de mis wordt er elke week één keer opgedragen in het Spaans. Vanwege de kou zijn we iets sneller klaar dan normaal met de tocht, die Spaanse mis is op zondag om 13.00 uur, ik kan het halen. Zal ik? Misschien maak ik mijn fantasie over die dienst kapot door echt te gaan.
Advent
Toch doe ik het. De kerk is vol. Het is alsof ik de 19e eeuw binnenstap, en ook lijkt het een beetje op het Rijksmuseum, die gallerij met muurschilderingen. In de kerk is het vol. Spanjaarden, Zuid-Amerikanen, allemaal voor 100% betrokken bij de dienst. Er zijn ook kleuters en baby’s, niemand stoort zich eraan. Ik ga zitten en zie boven mijn hoofd dat de eerste kaars van de adventkrans brandt. Eerst kan ik niets verstaan van wat er gezegd wordt, maar langzaam schakelt mijn brein om en versta ik het bijna helemaal. Ik begin mee te mompelen, een mooie zwarte vrouw naast me glimlacht en geeft me het kopietje waar de gezangen op staan. Dat is nog eens Sinterklaas vieren, denk ik. Advent, er komt iets nieuws. Zwart en wit samen in het Spaans kerkliederen zingen in de Nicolaaskerk.
